Izerdi hotzak blaitu nau arratsalde sargorian.
Ez dakit ze birusek harrapatu nauen.
Zeruko atean zain egon ondoren
azken unean ez sartzea erabakitzearen tankeran,
itxuraz sendo ziren arnasbideak
bihurritu zaizkit
oxigeno-maskaren bila.
Bide artifizialek
amildegietan dituzte aingurak.
Garbi esanda
ez naiz zuri-beltzezko argazkietan
irribarrez azaltzen zena;
gaitzak astindu nau:
orain badakit
sendabidea harresiaren alde honetan dagoela.
Hutsik biluzik topatu dut nire gela. Bertan daude joan aurretik utzi nituen liburuak, arropak ez dira mugitu armariotik, bestela buzoian pilatuko ziren gutunak mahai gainean daude eta oheak ez dauka zimurrik.
Isilik dago anbientea, lotsak hartu du pareta, itzali zaizkio koloreak. Ez dago aitzakiarik, disimuluak ez dauka zer ezkutaturik.
Maleta desegin nahian, alferrik egindako lanak besterik ez datozkit gogora. Negarrari eman diot denbora kartzelan harrapatutako konstantea dela sentitzean.
Pazientzia ahitu eta hasitakoa bukatu gabe utzi dut azkenean: testamentua leihotik behera idazteari ekin diot.
Lo daude txoriak patioko kaioletan. Urak turrustan jarraitzen du belarrien gozamenera. Erritua amaituta, tea hartuz hizketan daude bertakoak. Telebista pizturik dago atzeko etxolan. Inork ez dio kasurik egiten.
Maite dut spam karpetan zure emailak aurkitzen ditudanean. Yogurt kadukatuak baino ahaztuago begitantzen zaizkit, viagra, loteria irabazle, penis enlargement eta lan-eskaintzen artean. Mezua ireki ondoren datoz zerbitzariak atzeman dituen hitz "goxo" eta "erotikoak".
Ez diet kasu gehiegirik egiten, ez dut mezua leitzen. Behin betiko ezabatu eta move on, hori da nire estrategia.
Serio zatozen egunean izango dira komeriak: otsoarena sinistu ez zuten gisara, spam filtroak ere ez ditu zure esanak balekotzat hartuko.
Bakea ikusi dut belazean etzanda. Musika arina da airean, zaratarik gabea apenas. Txoriak eta umeen jolasak ere tartekatzen ditu. Ez da hotza, ez da beroa. Ez du gosearentzat tarterik uzten, irrikarik gabe baina. Edozein hizkuntzatan mintzatzen da, badaki entzuten.
Nire barruko itsasoan dabilen barku pirata zara.
Esperientzia itsasoratzeko aldapa herdoilak hartuta dago.
Vivianek esaten du denbora osoan pentsatzen arituz gero sekula ez dugula benetako ekintzarako tarterik uzten, hau da, buruan gauzak bueltaka eta oinak eta eskuak geldirik badabiltza, jai daukagula.
Datozen denboren ozeano horretan murgiltzeko ezinbestean busti behar dela errepikatzen du, asmoak itsasorik zabalenetan izanagatik ere lehorrak itotzen baitzaitu bestela.
Lurrari lotzen gaituzten hitzei banaka-banaka utzi behar zaiela igeri egiten, alegia.
Kabina gorriko aulkian eserita euritsu ikusten da ostegun goiza. Telefonoaren bestaldean amaren ahots urratuak egunak ekarri dion nekea neurtzeko balio dit. Eta okasioa aprobetxatu dut ondo lo egin esateko, bide batez.
Prezio merkean eros daitezke postaletako egunsentiak etxetik milaka kilometrora. Inongo panfletotan ez dira azaltzen eremurik gertukoenetan bizi litezkeen esnatze berriak.
Ez daude salgai; amets partikularren lorpen garestiak dira.
Amonaren etxeko tximiniaren epel goxoak tontotu zaitu egurrezko aulkian eserita zaudela. Kafea hartu berri zauden arren ere, euri tantek leihoko txirristan ateratzen duen hotsak ez zaitu berehalakoan esnatuko.
Egia da duda beti egon dela piztuta; sorginduta zauzka itzaltzera ailegatu ez den su betiereko horrek.
