Ez daukazun horren zama, behinola eguneroko dema zena, kostuma, bilakatu da berriz ere jomuga.
Desoreka bete zakuk beti irabazten du balantzan. Zakutik eskukada bat hartzen saiatu eta hatzen artetik harea nola, hala desagertzen da nahi idealek ohitura eta konformismoari botatako apustua.
Ez jakitea nola bukatu da aurrera jarraitzeko akuilu ia bakarra.
hirian dabil batetik bestera. honezkero zirrikitu guztiak ezagutzen ditu. azkenaldian, galduta antzean baina; oharkabean askotan, inertziak bultza eginda gehienetan.
izan nahi zuen horretara iritsita, ingurua zeritzona desagertu zaiola sumatu du. lorpenena ilusio optiko bat besterik ez dela. gertatzen ari dena kontatzera iritsi gabe, erretratua atera dio alokairuan daukan etxeko gela erdi-huts horretan zutunik daukan ispiluak: sofa handiaren bazter batean, izerditakoaren txanoa jantzita, bakar-bakarrik dagoela.
Segurtasuna, liburu bat eskuetan eta tranbiako leihotik begira, udako iluntze epela, zementuzko zerua eta asfalto usaina han goitik tanta lodiak jausten direlarik.
Tipo bat igo da Paddy's-eko geltokian, trajeduna, 40ta piku urte. Deblauki jesarri eta gorbata askatu du kolpe zakar batez. Ronaldo futbol jokalari-ohia da.
jai euritsu bat goitik-behetik mela-mela blai-blai etxeko argi ilun goxo horren babesean bildu eta bozgorailuan tras-tras sintetizadorearen hotsa entzutean gogora etorri zitzaizun Sam Prekopen emanaldi hartan aurreko bi neska horiek buruarekin dantzan aritu zirela eta atzetik beste laguna etorri zitzaiela eskuarekin (bi hatzekin zehatz-mehatz) gora-behera ezker-eskuin keinuarekin lagunduz.
Beti ibili izan naiz galdezka galdutako aukeraz, Donostiako festetan tabernan ordubetez harrapatuta geratu ginenean zergatik ez nizun gurekin parrandan geratzeko eskatu. Edo momentu hori baliatuta, geroago, gabon haietako egunen batean elkarrekin geratzeko gonbita luza niezazukeela askotan pasa izan zait burutik.
Errenterian elkar ikusi genuenekoa ere etorri izan zait gogora, bestetan, baina orduan ere bai berunezko zapatak neuzkan jantzita.
Unibertsitate-garaian zergatik ez nizun sekula komentatu ea elkarrekin bazkalduko genuen. Eta horrela dena.
Urte batzuk aurrera egin eta beldurra besterik ez dut ikusten ni harengan, Nren mamuak harrapatuta bizi nintzela, eta kaiola horrek libre utzi nauenerako nire ingurua zenak aurrera egin duela.
Orain hor ikusi zaitut, Pinterest-en zure etxe berrirako altzarien ideiak collage batean bilduz, artean ezagutu ginen garaian genituen pretentsioetatik unitate astronomikoetako distantziara.
egunak daude
badakizu
haginak ateratzear batzutan
kaxmir begiradaz bestetan
aukeratzen utziko banizu
kontuak alderantziz irtengo zitzaizkidan
begizta batean marmotaren eguna nola
ez al da hobe
hatzekin zirkuluak eginez bezala
airean harrapatzen dugun musika
datorren moduan
bere horretan
Sararen etxeko paretek piano-doinu geldiezin hori arnastu zuten. Festaren zalapartaren erdian bakarrik geratu zen, egongelako sofan ardo koparekin bakarrizketan. Menturak bustitako beste gau bat izan zen hura, ordea txanponak betiko aldeari egina zion soa. Aspertuta zegoen bere txikitako traumen esklabu eta testigu izateaz. Bat-bateko erabakiz, jarrera berriei heltzeko garaia heldu zen: sukaldera jaiki, beste botila bat ardo bereganatu eta isil-gordean ezkutatu zen.
laga-boga-sega zarata izan da gabaz, batere ganorazko lorik egin gabe, izerdiak kontsumitutako egunetik ihes, itzalak ere ez dira babesleku, jateko gogoak akabatuta, azaltzen ez den lagunaren zain, etxeko atea ere ez da irekitzen, postura hartuta zeundelakoan, lanparako bonbilla funditu da.
Garai batean esango zion bere buruari: hau izango da, bestea ekarriko du eta zerak jarraituko dio. Dena esanda dago, semaforo guztiak berde margotu dira. Eta amaiera berak idatzi zuenez, gustura.
Artean konturatu gabea zen helburuak besterik ez zirela, ikusi gabea zen bideak zidorrak ere bazituela.
Pentsa lezakeenaren kontrara, imajinazioari ez zion lanik eman uztaileko egun sargori hartan. Ohiko makinaria ez zebilelako agian, denborak bere (h)onera ekarri zuelako akaso.
Telebista guztiak itzalita geratu ziren egun hartan.
bera da
noizbait nik izan nahi nuen nerabea
zirrikitu batetik begiratzen ditut ateratzen dituen argazkiak,
leitzen idatzitako poemak
isil-gordean
erretratatzen duenak badauka aire zera bat
gustuko dut
baina aldi berean hain sentiarazten nau miserable
ze gozamenerako tarterik barik
inbidiaren orroak sutzen nau
eta gorroto dut
ez bera,
ez berak egindakoa,
harriz beteriko zakua
nire gainean erortzen den zama
porrotaren hatsa
gorroto dut
nik ere nahi nuen izan nerabe
baina nire txanda heldu zenean
heldu izatera jokatu nuen.
