Eguzkiak igual-igual berotzen du baina oharkabean pasa dira urteak. Itxuraz berdin aurkitu dut: gazte, zapatilak eta sudadera, ilerik ez zaio erori. Begirada ebakia du ordea. Zer ez ote duten ikusi begi horiek; ez kanpora munduari so, baizik eta barrura, barne-muinetako ilunei, jarraitzen izan dituen bozei, zornatutako memoriei, gaiztotutako adiskidetasunei, amildegira eraman zuten erabakiei. Hegoak moztuta ikusi dut mutila. Eta bekokiak besterik badio ere, eguzkiak bezala begiak itxita dena dakusa.

hiru mila metroko gailurra
hondorik gabeko putzua
segun eta nola neurtzen den
tamaina desberdina du denak
ulertzeko modua: eskala.

alpeetako txokoren batean
aldapa malkarrari segi
ubidea mendeek zaildua da
borda abandonatuari so
neguari aterpea bilatzea lehentasun
harria handi, astun, mardul
itzala ez da hotz,
egurra piztu, argitara bildu
zirrikitutik begiratu eta
unibertsora askatzeko ilusioa
irudikatu

Izan du azkura, azkazalean atximurra eta konturatu da zer den infinitua esku artean izatea: boligrafo forma dauka eta paperean islatzen da.

Marraztu ditu kiribilak, elkar gurutzatzen diren bektoreak, burutu du esanahirik gabeko aritmetika. Ekuazioaren emaitza, konexiorik gabeko lotura.

Ozeanoko distantzian ahaztua zuen interesa, haztaka nabari du orain.

Egunari esanahi apartekorik gaineratzeko beharrik gabe, irailaren 9 batean hasi ziren zeru-lurrak belzten, itsasoa nahasten.

Bi urte eta ia bost hilabete geroago, ohetik jaiki eta Sorotan Belek abesten zuen uxo zuria agertu zitzaion.

Ez zion inoiz ezer esan, baina bere amak ere bazekien.

pasiera ahaztuak
gorputzak badaki gogoratzen
arimak galdua duena
traba da, hondarra hanketan
ur-izkinan egin dugu topo
aspaldian ikusi gabeko laguna
urak dakarrena urak daroa
zurrunbiloari lotzen zaituen arnasa itoa
gauza txikien sinpletasuna da
pentsatu gabe igeri egitea

botila urdina ohe alboan
esnatzean galdezka aritu zaio
erdi hutsik edo erdi beteta esnatu den gaur

bere tokia erreklamatu nahirik
uda honetan
trumoi-burrunba soilik izan da protagonista zeruan

arrakalak dakusa
zementuzko zerua da
nerabezaroko matxinadekin batera ahaztu zituen
bizitzaren zutabe eta oinarri diren balioak

kosta zaio ulertzea
periferiara begiratu eta
zerk batzen zion munduari:
oinarrizkoenak
sinpleenak
aspergarrienak
benetan garrantzia duenak

kea dario
baina gau honetako hodeiak ez dira lehertuko
argi-ilunen zeran
ulertu baitu
piztu dela drunda

mapari begira denbora pasa eta
bihotza galdu egiten da
ebatzi ezinezko ekuazio irrazional
bilakatzen diren lekutan
demagun Nemrut
demagun İshak Paşa
demagun Marmarako itsasoko hondartza bat
demagun Leshnikovo
demagun Kromidovo
demagun Olympos

gaur bezala
zenbatu ezinezko ilbete gauak
maparen zirrikituren batera gerturatuko naute
eta ikusiko ditut
hartu gabeko argazkiak
errepikatu ezinezko momentuak
atzera-bueltarik gabeko urratsak
geratzen dena
zulo beltz bat izanda ere

ikusi gabe hilabete
azala gogortu dizu neguak
begiak ilundu gauak
bihotza hoztu elurrak
kontrola galtzen dut
izotzezko maldetan
behin eta berriz

ilargiaren distira
hiriko argiek ordezkatu dute
izarrak apenas nabari diren
kezko hodeien atzean

gogorik gabe agur esan
eta abiatu
asmo erbesteratuen etxetara
burua makur eta konbentzimenduz errepikatu
zu-rik gabeko bidea dela irtenbidea

volvieron a llenarse
las calles de gente

se nos esfumó la oportunidad
aquel paréntesis abierto en el momento inesperado
el tiempo que por fín hacía justicia

qué fue de aquel baño en el lago
hechizo ferviente
desnudos de atracción humana

veo en tus ojos un mar azul
nadaban las sonrisas
se ahoga la esperanza

como lagartos al sol
paciencia que empieza a arder
puñaladas de fuego acariciando el pecho

nadie más que tú podría
hacerme cambiar de idioma
convertirse en mi latido
ponerme a la deriva