besaulkian eseri eta hautsak hartutako liburutik
arrakala galdu bat ireki dut
begiak brankiak bailiran
arnastu dut
ezkerreko orrian idatzita dagoen poema

elurra da
Boston da
autobus-bidaia da
New York da
etxera itzultzea ere
atzerri da

2008ra begiratu eta
aurkitu ditut hautsitako estekak
ohozpelak baleitu iv. neurria saila iii.
badaki begiztak
bukaeratik hasierarako bidea

distantzia da
Hauptbahnhof da
tren-bidaia da
Bellevue da
diruz lagundutako
lilura galdua da

eta jarri dut begizta
eta pentsatu dut nola
denboraren distantziak
ospel bilakatzen duen
aberrian erein zen gogoa

Neke gabe biraka, ez da kri-kra moduko hotsik entzuten eta azaletik badirudi ondo dabiltzala engranaia guztiak.

Barrutik agerikoa da baina olio faltan daudela.

Etorkizunik gabeko bira automatizatuak dira. Bete dute euren zikloa. Aldatzeko garaia da.

Egon zen garai bat non bazkalostero Eskuak/Ukabilak diskoa entzuten nuen.

Urtebete geroago-edo, batek daki zer joerak kutsatu zuen gure lagunartea; errepikatzen zen komertzialegia zela Berriren asuntoa eta, automatikoki-edo, horrek euren musikatik aldentzea zekarren. Nola ez bada: gazte lotsagabe eta cool-a bainintzen eta are, modernoegia onartzeko gustatu egiten zitzaidala.

Norbanakoaren ikuspuntua ez baitzen kolektiboaren oniritziak zigilatutako kopia merkea baino.

Hilabete batzuk aurrera, etxetik urrun, zurekin nengoen ohean eta biluzik, argiak itzali nahi ez zituen iraileko gau batean. Galdetu zenidan zergatik ez zitzaidan gustatzen. Ez nizun pisuzko arrazoirik eman ahal izan. Abestietako hitzak errepikatu zenizkidan eta haien esanahia esplikatu.

Nostalgiak pisua hartu zuenean, gogoa gau hartara joaten zitzaidan sarri eta behin eta berriro konturatzen nintzen zein garden erakutsi zenizkidan mundua begiratzeko leihoak.

Orain, leiho horretatik begiratu eta ez zaitut aurkitzen. Horregatik zabaldu ditut hitz hauek lehortzeko dagoen arroparen gisan, bide batez haizeak astin ditzan eta jaso dezazun agur hitz bat.

zer datorkizu burura autoan bakarrik zaudenean?

familia-oporretako ordu luzeak, ez
gidabaimenerako praktika egunak, ez
istripuz hildako lagunak, ez

herrian, esperoan,
euri-tantek kristala tantaka apurtzen eta
denbora zipriztintzen duten bitartean
Lisabören maketa topera

berandu datozen neska-lagunekin egoteko antsia
eta gero: atzeko eserlekuei darien feromona usaina edo
babesean dauden aparkaleku sekretuen bilaketa

igande arratsetan aitari laguntzea
eta etxerakoan
20:15 aldera-edo
Tricky-ren Maxinquaye diskoaren aipamena
besteak beste Overcome ia osorik entzutea
Euskadi Gaztean (sic)

kontzertutik bueltan
burua da buila
garuna da danbada
ordu txikitan
Bergaran AP-1eko tunel luzeko bisitari bakarra naiz
eta erdiko erreitik azeleragailuaren muga zapaltzen dut
gaztetasunaren lotsagabekeriaz

epaitua izateko beldurrak hartu nau gero,
isilean geratu naiz une batez,
eta errepikatu dut autorik ez daukadala
lanpostu berrirako elkarrizketan egin didaten galderan.

Kaka futbol-jokalariaren afixa erraldoiak hiri kosmopolitako eraikin grisaren leihoak tapatzen zituen 2004ko udazkenean. Argazkia, zuri-beltzean.

Limoizko sugus bat eman nizun eta inguruko kaleetan galdu ginen. Elkarren ondoan, itxuraz; bakoitza bere aldetik, segituan.

Hortik aurrera, itota, bizitza ozeano bat dela ulertu ezinik jarraitzen dugu.

Zera abesten zuen Richard Aschroft-ek:

Woke up with a scream
I was buying some feelings
From a vending machine

Swipe left.

Kolpetik esnatu eta galdera: nola demontre iritsi gara hona?

ondoko irlatik etorri zen familia guztia: gurasoak eta alaba bakarra.

desertuko putzu hau irla bat da lehorrean.

irla izan naiz zure aldamenean.

Familia-bazkaria, neguko igandetan lez. Etxeratzean PowerBook bat zeukan gogoan — ordu hartan sagarrak zokoan-edo zeuden kontsumitzaileen begietan; ez ziren horren ezagunak.

Iluna zegoen arratsaldea, euria ari zuen gogotik. Goiko leihoan tanten leherketa entzuten zen bata bestearen atzetik. 33.6kbps-ko modemak garrasi itoa egiten zuen konektatzerakoan.

Makinaren xehetasunak PDF batean irakur zitezkeen, horretaz ondo akordatzen da. Akordatzen da halaber Acrobat Reader behar zela horretarako, ez zegoela beste modurik.

Eta aldi berean, aurreiritziak izenburuko kantuaren burrunba bozgorailuetan errepikatu ahala, idazle izatera jolasteko jostailu paregabea iruditu zitzaion hori guztia.

Edukiaren gainetik, tresna, bitarteko eta itxura-mitxurek atentzio osoa bereganatua baitzuten jada.

itxuraren lilurak hurrupatu du:
alfonbra zaharrak, erdizka dabiltzan lanparak eta herdoilak harrapatutako
aulki-mahai ñimiñoak atarian

aurreko kale-izkinan tipo batek adierazi dio
kafe-makina italiarra dutela, buonissima,
jendearen esamesek, jakituriaz beteriko trip advisor-eko iruzkinek,
denek egin dute bat lokalaren bisitari-oldea azpimarratzean:
jende guapo eta kezkarik gabeak loraturiko baratza da

"arrakasta" diote
ulertzeko modu zenbakizkoaren aparrak
gainezka eginda

galdetzen al diote txandako baristari
lorik egin duen gauez,
noizbehinka
umore-aldaketa gorabeheratsurik jasaten duen,
arrastaka dabilen

baina berdin du
mikaztura puntuak
azukrearen potoan gatza erori den
belar zaharrak ondo apainduta
lore modura ere sal baitaitezke

Kuriosoa da: etxea kale-kantoiaren izkina batean dago eta inguruan ez du bestelako etxebizitzarik. Asfalto arteko oasi urbanoa da.

Ukalondoak leihoaren ertzean jarrita, eskuekin eusten du burua neskak. Pentsakor dago. Eraikinaren aldamenetik tipo bat pasa da eta gora begiratu du.

Jaso dituen azken mezuetan, heldu zaizkion buletinetan, era batera edo bestera irakurri dituenetan, antzerako taupadak errepikatzen dira: liburua ixteko unea dela, garai baten akabera.

Ilean txirikorda bat eginez errepikatzen du bere kolkorako aire berria ekarri ziola Bartzelonak. Beste bizitza batean hiriz aldatu behar izango balitz, horra bueltatuko zatekeela.

"Ama!", deitu du hots batek barrutik. Kolpetik itzali zaio fantasia.

Lehena iritsi da tabernara. Ordua begiratu du; garaiz ailegatu da. Nor izango ote da? galdera erantzuteko ez da asko falta.

Hau al da? hurrengo pentsamendua. Benetan hau al da? errepikatzen du bere kolkorako. Agurra, lehen hitzak. Gezurra dirudi, pelikuletan-edo ager zitekeen makilatu gabeko neska lirain horrekin ari da berbetan.

Elkar ezagutzeari ekin diote. Isiluneren bat-edo tarteka; kaña-basoari muturretik heldu eta aparrari pixka bat eragiteko aprobetxatu dute. Ohikoa: nor diren, nondik datozen, nora doazen. Nondik ibili diren jada. Nondik ez diren ibili.

Azkureak eragin dio intelektoan. Ez da gai ordea nahiko lukeena hitzez artikulatzeko. Hizkuntzaren komeriak. Badaki ez dela aparteko zera; iraganeko azkurak min izatera irits zitezkeen.

Segundu er(d)i bat nahikoa da bere gogoan bortxa eragiteko. Aldamenean duela erakutsi nahi dio eta horretarako bere izaera saltzeko ere prest dago: autoa abandonatu, etxez aldatu, zipitzik axola ez zaizkion liburuak irakurri, Yogari ekin, postureoa praktikatu, berez ez den eta izan ezin duen hori dela demostratu.

Eta oh, Pretty girls make graves...