esku txiki
bihotz haundi

odoletik edan

eskua heldu eta
bihotza ikuttu

Hilabeteak dira hitzik egiten ez didazula. Hilabeteak dira sokaren itzala agertzen ikusi nuela.

Saiatu nintzen hau guztia ertz batetik begiratzen, artean jakin gabe nolakoak ziren denboraren malkar luze haiek.

Kale hutsetan barrena zure perfumea usain dezaket. Galdutako begiradetan ikusten zaitut. Ezker eskuz egindako keinuen nortasunak salatzen zaitu.

Urrutira sumatu zaitut eta begira geratu zara. Ez duzu kolorerik ikusi haize kamutsean. Agerian utzi duzu nekatu zarela eta jarduna eten duzula.

Garaia da tentuz demostratzeko ertz honetan ametsak ezin direla akatu.

Izena ere ez zioten elkarri galdetu. Total, definituko luke bateren batek eszena hasperen laburrez.

Total, azken muxuaren ondotik zakurraren putza bezala desagertuko baita bakoitza bere auzi aldrebesetan. Erlojuaren tik-tak hotsak ere berdin-berdin jarraituko du, ez du moteldu edo azkartzeko dardarizorik egingo.

Beste behin mozkorraren atzaparrak ekintzak justifikatuko balitu bezala zirudien. Aldiro errepikatzen diren antzezlanak baitira gauerditik aurrerako muxu infiltratuak.

Laranja erdi batek zerua zulatzen du lotsati; kostako bidetik goizari forma ematera datorren goritasun epela da.

Belarrira gerturatu eta errepikatu dizut uraren ertzetik datorrena laranja erdi bat dela, apur bat bareago sumatzen dena agian.

Azido zitrikoz zipriztinduta sentitzen da itsasoa orain eta tragoak garratzak izan arren zu nire laguna zara.

Irudipenak hori besterik ez dira, irudipenak. Nola adierazi erdi-daltoniko bati roxa eta morea, tartean zubia izanda ere, irla diferentetan bizi direla?

Baina daltoniko izatea ez da ezinbesteko baldintza bereizten ez jakiteko. Askotan etzaten baikara roxa koloreko linboan, eskuetara heltzen ez diren besoak besarkatuz agian, imajinaziozko irudipenei segida emanez beharbada.

Roxa guztiak ere ez dira irla berdinetan bizi. Are gehiago: irla berdinetako roxek aukera handiak dituzte petalo ezberdinetan lo egiteko.

Beraz, kolore bakarraren bila ari bagara, litekeena da petalotik petalorako bidezidorretan galdu eta zerutik etorritako zapla batek lurrera eraistea.

Bistakoa denez, roxa kolorea gauza errazen metafora gisa bataiatu zuenak ez zituen hauek guztiak kontuan hartu. Geuk ere ez akaso; horregatik sufritzen ditugu hezur-haragitan ordurik lausoenetan.

Abioiari itxoiten, billetearen atzeko partean poema labur bat topatu dut, ezohiko tokian beharbada, baten batek eraginda akaso.

Zer da geografia
mapan puntu batetik besterako distantzia soila
ala
urruti nahiz gertu,
gure artean marrazten ditugunak?

Non zehazten da
mapetako ertzek hartzen duten pisua?

Erantzunak beti
galderen ondotik al datoz?

Bihotzaren aduanan bisitaren zergatiak azaltzea zaila da. Geurea ez den herrialde bateko pasaporteak ez du balio; gutxi dakite taupadek gezurraren inguruan. Milaka begi oinatz baten atzetik dabiltza, gogor heltzeko esanaz eta makal hiltzen dira erreka ttikiak itsaso zabalarekin bat egiten duenean bezala. Zure begiek egiaren lanbroetara begiratzen besterik ez baitakite gauaren ilun alderantzizko honetan.

Lo hartu ezinezko udako gauak beti dira agobianteak. Bueltaka ibiltzera derrigortzen zaituzte inora ez heltzeko.

Gau bero hartan hotz zenuela zirudien ordea, inora barik nigana heldu baitzinen. Hegan inguratu zinen tabernako berotik mingainaren gogora, azalaren berora.

Eguna argitzen ikusi genuen gero, kostako lehenengo langileen hotsen artean. Hondarrez estalitako panpinak ginen, mendebaleko azentuz nekatu gabe hizketan.

Isil-gordean neukan baina ni ere hegan desagertuko nintzela, halabeharrez. Gauzak horrela suertatu zirela eta ez zeukala erremediorik errepikatu nuen neure baitan.

Etxerako bidean betiko hausnarketa piztu zitzaidan: orain ere bueltaka eta inora iritsi gabe. Ondoloin isil batekin agurtu nuen gaupasa.

Gauzak sinple mantentzen jakitea nahikoa zela errepikatu zenidan Europako hiri zahar hartako enparantzarik galduenean. KISS (Keep It Stupid Simple) eta antzeko termino rokanboleskoak erabiltzea gustatzen zitzaizun garai hartan — aitortu behar da nahiko pedante jartzen zinela batzutan.

Baina ez nuen gehiegi konpartitzen zure ezpainek ebakitzen zutena —edo transmititzen zuten inpresioa behintzat—, praktikan ez zelako horren sinplea, gora-behera dezente pasa behar izan zirelako buruan izandakoen metxa piztetik benetan argia eskutan lehertzeraino. Ikusten eta jakiten ez diren detaileak dira, erlojuaren atzeko parteko engranajerik nanoenak izerditutako denboraren parekoak.

Bestela, nola uste zenuen ba heldu ginela plaza galdu hartara elkarren besapean?

Zarratutako bentanietik harutz ez dok argixaren dir-dirrik sumatzen; muturraren paretik ebatsi ebazen begirada ixilak, nork eta hoik gaueko pirata deabruoik. Ahots baten imintzioak esnatu naik balada baltzaren erdixan. Kamiñu azpixak apurtutako kristalak besteik ez dittuk.