— Ez duzu ikusten aldapa horrek inora ez daramala? —Maldatik bestaldera begiratzeko nahia zapuztu nahi zion.— Pertsona normalek ez lukete aurrera jarraituko.
— Baina inork ez du esan gu pertsona normalak garenik.

Erraza izan zen nora jo erabakitzea.

Zein da bektoreen kolorea? Zerk neurtzen du kolore batetik besterako distantzia?

Eta distantzia guztien baturak berdinak balira? Nora doaz?

Egunero ezkutatzen zara mendebalean

Sortaldetik sartalderako bidea nolakoa nahi zenuen,
nire duda.
Eta espero gabeko dei batekin hautsi zenuen lokartutako plazeren ezinegona.
Gauzatzeko denbora zure esku utzita,
momentu hark erakutsi zizun eguzkiaren epeltasun benetakoa.

Sinetsi nuen konturatu zinela.

Umea nekatuta dago, lo geratu da.
Zu ere lo zaude.

Paraleloan dauden soka finetan dabiltzan dantzari bi gara eta, elkartu aurretik beldurra dut bietakoren bat lurrera ez ote den eroriko, besteak hegan eginda.

Hiritik bueltaka gabiltza eta, begiratzen dugu urrun, inoiz ez bezala. Eta batez ere begiratzen dugu atentzioa despistatzen diguten toki txiki horietara.

Urrun baino begiratzen dugu tentuz, aguro baino astiroago, laztanen eta xuxurlen erritmo beretsuan, presaren presak preso har ez gaitzan.

Leihoak irekita ikusten dira, ikusten dira irekita erdizka, ardurak ere bere pisua duelako eta balantza desoreka dezakeelako.

Biok gabiltza hiritik bueltaka eta, artean ez dakigu elkarren (h)ondoan gaudela.

Iluna zirudien unetik atera zara. Esana nizun...

...laino artean ere egiak bere bidea egiten duela.

Ohar bat aurkitu dut mahai gainean. Oraindik ez dut oso ondo ulertzen ze esan nahi duen.

Argazki batzuk nahikoa dira galdutako denboraz konturatzeko. Munduaren birei, jendearenak batzea ahaztu zitzaidan ekuazioan. Kartera hustu dut eta ez dut atzera begiratzeko segundo gehiago.

Kafe bat hartzeko hots egin zenidan baina, sentitzen dut... kafea, utzi egin dut.

Joandakoen beldurrek datozenei biderik ixten ez.

gone. come as you are. take your time, choice is yours, and I swear that I don't have a gun.