Frantsesez hitz egin zenidan, nik ulertzeko moduan, eta ametsa bukatu aurretik datorren urtera gonbidatu zenidan. Ez naiz akordatzen eskutik elkar heldu genuen, oso gertu sentitu ginela agerikoa da, baina.

Hemen Naiz Ez Gelditzeko Baina

Organismo hau makalegia da gizarte berriaren beharrei erantzuteko. Arbasoei arrotzak zaizkien garaietan, nola lagundu belaunaldi berriei?

Ez dago garbi adinaren ajeak diren edo orokorragoa den arazoa; edonola ere, transakzionala bilakatu da jendartea. Gaur zurekin hau, bihar besterekin hori. Egin salto komeni zaizun irlara. Sakonean aritu eta errotzeko zailtasunak ageri dira.

Itzali behingoz pantailak. Segi kafetegira eta ikusi behingoz, besteak zertan ari diren, begiratu leihotik kanpora, utzi pasatzen denbora.

Eguzkiak igual-igual berotzen du baina oharkabean pasa dira urteak. Itxuraz berdin aurkitu dut: gazte, zapatilak eta sudadera, ilerik ez zaio erori. Begirada ebakia du ordea. Zer ez ote duten ikusi begi horiek; ez kanpora munduari so, baizik eta barrura, barne-muinetako ilunei, jarraitzen izan dituen bozei, zornatutako memoriei, gaiztotutako adiskidetasunei, amildegira eraman zuten erabakiei. Hegoak moztuta ikusi dut mutila. Eta bekokiak besterik badio ere, eguzkiak bezala begiak itxita dena dakusa.

hiru mila metroko gailurra
hondorik gabeko putzua
segun eta nola neurtzen den
tamaina desberdina du denak
ulertzeko modua: eskala.

alpeetako txokoren batean
aldapa malkarrari segi
ubidea mendeek zaildua da
borda abandonatuari so
neguari aterpea bilatzea lehentasun
harria handi, astun, mardul
itzala ez da hotz,
egurra piztu, argitara bildu
zirrikitutik begiratu eta
unibertsora askatzeko ilusioa
irudikatu

Izan du azkura, azkazalean atximurra eta konturatu da zer den infinitua esku artean izatea: boligrafo forma dauka eta paperean islatzen da.

Marraztu ditu kiribilak, elkar gurutzatzen diren bektoreak, burutu du esanahirik gabeko aritmetika. Ekuazioaren emaitza, konexiorik gabeko lotura.

Ozeanoko distantzian ahaztua zuen interesa, haztaka nabari du orain.

Egunari esanahi apartekorik gaineratzeko beharrik gabe, irailaren 9 batean hasi ziren zeru-lurrak belzten, itsasoa nahasten.

Bi urte eta ia bost hilabete geroago, ohetik jaiki eta Sorotan Belek abesten zuen uxo zuria agertu zitzaion.

Ez zion inoiz ezer esan, baina bere amak ere bazekien.

pasiera ahaztuak
gorputzak badaki gogoratzen
arimak galdua duena
traba da, hondarra hanketan
ur-izkinan egin dugu topo
aspaldian ikusi gabeko laguna
urak dakarrena urak daroa
zurrunbiloari lotzen zaituen arnasa itoa
gauza txikien sinpletasuna da
pentsatu gabe igeri egitea

botila urdina ohe alboan
esnatzean galdezka aritu zaio
erdi hutsik edo erdi beteta esnatu den gaur

bere tokia erreklamatu nahirik
uda honetan
trumoi-burrunba soilik izan da protagonista zeruan

arrakalak dakusa
zementuzko zerua da
nerabezaroko matxinadekin batera ahaztu zituen
bizitzaren zutabe eta oinarri diren balioak

kosta zaio ulertzea
periferiara begiratu eta
zerk batzen zion munduari:
oinarrizkoenak
sinpleenak
aspergarrienak
benetan garrantzia duenak

kea dario
baina gau honetako hodeiak ez dira lehertuko
argi-ilunen zeran
ulertu baitu
piztu dela drunda

mapari begira denbora pasa eta
bihotza galdu egiten da
ebatzi ezinezko ekuazio irrazional
bilakatzen diren lekutan
demagun Nemrut
demagun İshak Paşa
demagun Marmarako itsasoko hondartza bat
demagun Leshnikovo
demagun Kromidovo
demagun Olympos

gaur bezala
zenbatu ezinezko ilbete gauak
maparen zirrikituren batera gerturatuko naute
eta ikusiko ditut
hartu gabeko argazkiak
errepikatu ezinezko momentuak
atzera-bueltarik gabeko urratsak
geratzen dena
zulo beltz bat izanda ere