herrari dabil argazkilaria. zubira gerturatzean, zerura so egin eta kamerarekin apuntatu du.

bete da ilargia, hiriko etxe-orratzen gainean kokatu da iluntzean. handi eta argi dago, begiak zabalik ditu; dirua egiteko makinak dakusa. fumata bianca: zuri da erraustegiaren kea. flashean doaz trenak harat-honat, zeharka ezinezko erra(h)ilen scalextriak. nola ostia ikusiko ote da han goitik estanpa hau?

iPhone estreinatu berria patrikan gorde eta zama batek ito du bat-batean.

kapitalismo basatiak oparitu dizkio the latest & greatest, segurtatu etorkizuna, agindu zerua. konturatu gabe kaiolan harrapatu eta makurrarazi du nagusien esan sentigaitzetara, baina.

moztu dizkio
isil gordean
hegalak.

herrian landu zuen kontzientzia, erein zituen baloreak, ez ote den beste orbita batean galdu, ez ote duen morfina murtxikatu batek pozoitu.

zer da erreala?

gaztaroko argazkiak errepasatu eta "goiz euria" hasi da megafonoetatik.

eta inertzia amankomun, nekagarri, nardagarriaz
gure mugimenduak elbarritzera
prostituzioari, maitasunari baino zilegitasun gehiago emanez
konbentzioei, ausardiari baino
legeei, zuzenbideari baino
komunikazioa gezurra da, komunikazioaren garaian
ibiltzea ez da urratsak ematea
sedate me, sedate me, save me, one more time
morfina injektatzen duzue egunero nigan
baina ezin nigan txertatu harriduraren ontzia
sustituzioaren garai nakar honetan
sedate me, sedate me, one more time
morfina injektatzen duzue egunero nigan