Lehena iritsi da tabernara. Ordua begiratu du; garaiz ailegatu da. Nor izango ote da? galdera erantzuteko ez da asko falta.

Hau al da? hurrengo pentsamendua. Benetan hau al da? errepikatzen du bere kolkorako. Agurra, lehen hitzak. Gezurra dirudi, pelikuletan-edo ager zitekeen makilatu gabeko neska lirain horrekin ari da berbetan.

Elkar ezagutzeari ekin diote. Isiluneren bat-edo tarteka; kaña-basoari muturretik heldu eta aparrari pixka bat eragiteko aprobetxatu dute. Ohikoa: nor diren, nondik datozen, nora doazen. Nondik ibili diren jada. Nondik ez diren ibili.

Azkureak eragin dio intelektoan. Ez da gai ordea nahiko lukeena hitzez artikulatzeko. Hizkuntzaren komeriak. Badaki ez dela aparteko zera; iraganeko azkurak min izatera irits zitezkeen.

Segundu er(d)i bat nahikoa da bere gogoan bortxa eragiteko. Aldamenean duela erakutsi nahi dio eta horretarako bere izaera saltzeko ere prest dago: autoa abandonatu, etxez aldatu, zipitzik axola ez zaizkion liburuak irakurri, Yogari ekin, postureoa praktikatu, berez ez den eta izan ezin duen hori dela demostratu.

Eta oh, Pretty girls make graves...