ad infinitum erantzun dizut, presaka, orain ezetz, denborarik ez daukadala, azkenaldian oso lanpetuta nabilela.

eta berriro, madame: je n'ai pas des temps, the clock is ticking so rapidly, tampoco me puedo parar a respirar.

langabezia estatistikoaren garaiotan ere, gizate(e)ri maltzur honetako egoera unibertsala bilakatu da lanpetuta egotea; alferkeriaren aitzakia sobresalientea da, nolabait.

asperduraren eta irudipenik gabeko errepikapenaren dekadentzian baizik ezin liteke hori gertatu, denboraren mutilazioa odoluste geldiezinera pasatzen den garai konstante horretan, hain zuzen.