Bi autore eta bi liburu (bat, bi). Lau poema (bat, bi, hiru eta lau). Collage bat.

--

Zer ote dago nor garen horren itaunaren atzetik?

Tipo bakarti bat izan nahi nuen,
aldika konpainia onarekin gozatuko zuena.
Aldika tabernan afaltzen duten
tipo argal horietakoa izan nahi nuen,
hitz gutxi esan baina sekretu asko dauzkatenak.

Norberak jakin beharko luke erantzuna hobekien, nahiz eta askotan zapaltzen dugun lur zatia irla desertu batetakoa izan.

Bere oreka kolokan jarriko duten galderarik egin gabe,
bizitzea eragozten ez duten gezurrak onartuz
ihes egiten dio suntsipenari,
gauzak noraino jakitea komeni den antzemanez.
Berandu denean bakarrik pizten zaio egiaren jakin nahia.
Egia ausardiaren edo etsipenaren fruitua baita,
eta gezurra koldarkeriarena.

Eta arima naufragoren batekin topaldia egin ondoren itsaso berriak zeharkatzeko grin hori pizten da berriro, halabeharrez edo denborak kabuak askatuta, irlaren esklusibotasunetik lurralde berrien aniztasunera barreiatzeko.

Zorionak ez nau liluratzen.
Jendeak zorionagatik egiten duenak hotz uzten nau.
Horregatik nire bizitzako amodioa hil egin nuen,
benetan nire bizitzako amodio baldin bazen
berpiztuko den itxaropen etsitu baten aginduz.

Hondartza ezezagunetan lehorreratzen da gogoa, eta olatuen etorriak naufrago izandakoen oihartzun lotsatiak dakartzate mundu berri batera.

Isiltasun hondarrak

Deus ere ez da mugitzen,
Zu zara ala ni naiz eguzkiaren igoeran
Mendian luzatzen den zuhaitz hori?

Deus ere ez da mugitzen,
Orduan esan nahi izaten dizut
Zauria bezala kantatzen duzula ene baitan.

Eta mugitu egiten naiz,
Herrialde minduan bezala
Esertzen naiz zugan.

Orduan galdera berbera errepikatzen da gure baitan, nor garen horren atzetik zer dagoen jakin guran, xuxurla galduen perturbazioak eraginda, denborak isil-isilik irensten duen gizaseme baten piuraz jantzita.