Taupada gozoak datozkit gogora udako giro epel honetan: hondarra eskuan hartu eta aleen suizidio behartuak tentuz begiratzen genituenekoa, muxuak gereziak bailitzan ahora ematen zenizkidanekoa, gure oin biluzien aztarnak hondartzari adio esaten azkenak zirenekoa.

Haizea lilura gaitzaketen hitzak eramanez sartu da kostatik. Jendea badoa eta berriro noiz ikusiko garen galdetzen diot neure buruari.